दुर्गे दुर्घट भारी तुजविण संसारी ।
अनाथ नाथे अंबे करुणा विस्तारी ॥
वारी वारी जन्ममरणाते वारी ।
हारी पडलो आता संकट नीवारी ॥ १ ॥
जय देवी जय देवी महिषासुर मथिनी ।
सुरवरईश्वरवरदे तारक संजिवनी
जय देवी जय देवी
त्रिभुवनी भुवनी पाहता तुज ऐसी नाही ।
चारी श्रमले परंतु न बोलवे काही ॥
साही विवाद करिता पडिले प्रवाही ।
ते तूम भक्तांलागी पावसि लवलाही ॥ जय० ॥ २ ॥
जय देवी जय देवी महिषासुर मथिनी ।
सुरवरईश्वरवरदे तारक संजिवनी
जय देवी जय देवी
प्रसन्नवदने प्रसन्न होसी निजदासा ।
क्लेशापासुनि सोडी तोडी भवपाशा ॥
अंबे तुजवाचून कोण पुरविल आशा ।
नरहरि तल्लीन झाला पदपंकजलेशा ॥ ३ ॥
जय देवी जय देवी महिषासुर मथिनी ।
सुरवरईश्वरवरदे तारक संजिवनी
जय देवी जय देवी
